't Is weer paddo-tijd!

Wat gek is dat toch,  ik kreeg weer zo'n zin in paddenstoeltjes, maar tegelijkertijd wilde ik daar nog niet aan toegeven, want paddenstoeltjes, dat voelt als afscheid van de zomer. 

Maar toch,  op een dag is het dan zover dat je wilt accepteren dat het toch op zijn minst nazomer is, dat klinkt nog even minder definitief dan de herfst, en op zo'n dag ( zaterdag 21 september)   ging ik met Gonnie naar Landgoed Elswout, want als het dan toch moet,  dan willen we paddo's !!

Toch wel een feestje als je dan weer het eerste stoeltje voor je lens hebt.

't Is wel weer even wennen,  dus ik vergat een blauwe tas uit het zicht te zetten.

Bleek een leuk extraatje in de achtergrond :-)

Nou vooruit,  dan ook de zwarte fototas er nog bij,
en links het zalmroze van een koraalzwam.

Leuk, al die kleurtjes :-)

Voorgaande jaren was ik dolenthousiast over die prachtige koraalzwammen,

en ja,  ik vind ze nog steeds schitterend, maar ze fotograferen is een verhaal apart.

Ze lenen zich toch het gemakkelijkst voor een registrerend plaatje, 

maar ik wil zo graag wat creatiever fotograferen,
en helaas,  ik zie vandaag echt niet hoe ik dat zou kunnen doen.
Dit keer dus geen koraalzwammen.

Echt veel paddestoelen zijn er nog niet, 

dus als we verderop in het bos cyclaampjes tegenkomen,  

zijn die een dankbaar alternatief onderwerp.

Na een grijze start van de dag schijnt nu de zon door de bomen heen,

en kunnen we op zoek naar een leuke sprankelende lichtval. 

Wat is dat nog lastig!

Denk je het mooiste licht gevonden te hebben,

is het alweer verdwenen voordat je er iets mee hebt kunnen doen

Maar als je geluk hebt baadt de achtergrond in het zonlicht

en krijg je een lekker sfeertje in het bos.

Later vinden we weer wat paddenstoeltjes.

Scherpgesteld op de achterrand omdat daar het licht op valt,
zo komt ie volgens mij het beste uit.

Tot slot nog een sfeerplaatje

Dit soort onscherpe voorgrondjes vind ik schitterend,

maar het lukt me nog lang niet altijd om dat te verwezenlijken.

Lekker dooroefenen... want.... oefening baart kunst ;-)

Slotwoordje:

Oké, de paddenstoeltjes zijn er dus weer! En of het nou nazomer is of herfst, ik heb ze weer warm omarmd,  ben er al weer vaker voor op pad geweest, dus er komen vast en zeker nog wel meer stoeltjes voorbij!

Weer of geen weer: Kanoeten

Afgelopen weekend was ik samen met Gonnie een paar dagen in Zandvoort, en een van onze geplande uitstapjes was de Zuidpier van IJmuiden.  Zaterdag: kil en winderig,  niet wat ze beloofd hadden, dus we kozen een alternatief programma, morgen wordt het beter.....
Zondagochtend half 10: regen :-(
We gingen dan maar rustig onze foto-oogst van zaterdag bekijken, tot we om half 11 opkeken, en ineens een blauwe lucht zagen!
Inpakken en wegwezen, IJmuiden here we come!!
Gonnie was er nog niet eerder geweest, en ik meende haar wel te kunnen beloven dat we zowel op het strand als op de pier leuke vogeltjes zouden gaan zien....

Eenmaal op het brede strand van IJmuiden zien we niets anders dan meeuwen.

Nou ben ik beslist geen soortenjager,  en kun je van meeuwen ook erg mooie foto's maken,

maar ik hoop toch wel op iets anders.

Dat 'iets anders' vinden we helemaal aan het eind, tegen de pier aan.

Ik wist aanvankelijk niet eens wat dat 'iets' is,  maar inmiddels ben ik weer wat wijzer,

dit is de Kanoet,  ook wel de Kanoetstrandloper genoemd.

We kruipen steeds dichterbij, maar tegen de donkere pier zit de 

Kanoet niet erg fotogeniek, hoewel deze foto de toets der kritiek kon doorstaan.

Wachten dus tot hij aan de wandel gaat, 

en ach,  we kunnen dat rustig liggend af ;-)

De Kanoet werkt lekker mee en gaat inderdaad de andere kant op,

maar had ie nou niet héél eventjes net vóór het plukje zeewier kunnen blijven staan?

Of moet ik maar gewoon bekennen dat ik te laat reageerde ;-)

Kijk, dáár willen we hem hebben, maar pietsje saai?

Hij moet iets gaan doen.....niet alleen maar mooi poseren

Zoals bijvoorbeeld foerageren.

Dit vind ik persoonlijk een mooie foto,

anders dan anders, en de schelpjes vormen een mooie

horizontale lijn, die fijn contrasteert met de verticale lijn

van snavel en pootjes

Een sterke crop, maar kan er vwb kwaliteit nog mee door

Weer even wat meer de ruimte gegeven,

een beetje afwisseling in beelden kijkt altijd lekkerder weg

Tja, sorry,  we kregen er niet gauw genoeg van,

en de Kanoet kwam steeds dichterbij!

Zoiets had ik nog nooit meegemaakt, op zeker moment zat hij op 

een meter afstand van mijn lens, hetgeen toen veel te dichtbij was.

Toch is ook deze foto nog een flinke crop.

Prachtig getekend verenpakje heeft ie!

In zomerkleed zien ze er heel anders uit,  heel warm roestbruin.

Nou eentje dan nog,  en dan gaan we echt de Pier op..

We komen weer overeind,  en zijn van boven tot onder gepaneerd.

Wat een zand :-(

En dan klop je dat automatisch van je kleren af,

( wel verstandig regenpak aangetrokken!)

maar dan zitten je handen helemaal vol met nat zand,

en die kun je nergens aan afvegen.

Dus je pakt je camera op, met vieze handen, en bah!!

ook vol met zand.

Dat zijn dan weer de minpuntjes van zo'n strandavontuur.

Een ander minpuntje is het weer, er komt echt níets terecht van de 

voorspellingen van een mooi nazomerweekend.

De zon verdwijnt achter dikke wolken en vanuit zee komt er een dikke 

mist het land op. Later gaat het zelfs miezeren.

Maar, weer of geen weer, 

we komen voor de Pier dus we gaan er wat van maken.

Bovendien hebben we al een leuke strandbuit binnen!

En dan blijkt dat je ook bij slecht weer best mooie foto's kunt maken.

Sterker nog,  bovenstaande plaat vind ik stukken origineler dan de strandfoto's.

Kijk nou toch wat een heerlijk sinister sfeertje!

Tja,  niet op tijd terug gezoomd,  dus staartpunt staat er niet op,

daar baal ik in dit geval echt van, want die Kanoeten zijn best

rustig en meewerkend,  maar een herkansing kreeg ik natuurlijk niet.

Maar vooruit,  een leuk goedmakertje!

Heel langzaamaan wordt het hoog water, de wind trekt aan,

dus dan kun je wachten op van die mooie opspattende golven,

en gelukkig wachtte de Kanoet ook eventjes ;-)

Slotwoordje:

Iedereen die mijn blog leest, die weet dat ik vaak erg zit te mopperen over mijn fotografiekunsten. Helemaal wanneer ik vogeltjes gefotografeerd heb, want die lukken me bijna nooit.

In de afgelopen jaren ben ik al vaker naar de Zuidpier van IJmuiden geweest,  en dan had ik steeds met moeite genoeg foto's voor het blog kunnen verzamelen, die er enigszins mee door konden...

Dus wat een surprise!!  Dit keer had ik zoveel foto's die ik nu eens níet afkraakte,  dat de Kanoeten een eigen blogje mochten hebben,  en dat er binnenkort gewoon nóg meer vogeltjes voorbij komen vliegen!

Nog zo veel te leren...

Tussen alle herfstachtige dagen door, was het afgelopen zondag heel aardig weer,  en eindelijk kwam het er weer eens van om gezellig met Von een dag 'buiten te spelen''. 

Als speelterrein kiezen we de Hoorneboegse Heide,  die,  in tegenstelling tot andere Gooise heidevelden wél mooi in bloei staat.

Ik heb geen vastomlijnde plannen in mijn hoofd, ik ga gewoon eens lekker spelen en experimenteren, want ik heb echt nog zó veel te leren,  oefening baart nog steeds niet altijd de gewenste kunst ;-)

En zo lopen Von en ik heerlijk over de hei,  en willen we eerst maar eens op 

landschappen gaan oefenen.  Wat is dat toch moeilijk!

We zoeken naar lijnen en diepte,  en vinden ze niet ;-(

Thuis zie ik dat de pol heide op de voorgrond toch wel diepte  geeft,

en besef ik dat het beeld door je groothoek wezenlijk anders is dan je eigen blikveld,

iets om in mijn oren te knopen!

Ook een wolkenpartij kan voor diepte zorgen,

en dat zag ik dus ook pas ná het maken van de foto.

Echt,  ik heb nog zóveel te leren!

We dromen vaak over een mooie reis naar Schotland of IJsland,

maar nu zeggen we tegen elkaar dat we toch eerst nog veel meer moeten oefenen 

op landschappen, want stel je voor,  ga je op reis,  blijk je helemaal niet de foto's te

kunnen maken waar je van droomt ;-)

De wolkenpartij vraagt om oefenen met de bigstopper,

we willen zo graag van die bewegende wolken.

Met de combinatie van bigstopper, grijsverloopfilter en polafilter

is dit het resultaat bij een sluitertijd van 30 seconden.

Het begint ergens op te lijken, maar de wolken zouden meer ruimte mogen?

Camera gedraaid,  en de wolken hebben nu inderdaad meer

ruimte om uit te waaieren,  maar ja,  de compositie is verder niet

echt interessant.

Maar goed,  we zijn weer een poosje heerlijk bezig geweest,

en al doende leert men.

Ik ben trouwens heel blij met mijn Sony A99.

Von ziet met de bigstopper voor de lens vrijwel niets meer,

het beeld wordt helemaal donker,  mijn live-view laat het beeld wél zien, top!

Als het meer en meer bewolkt wordt laten we de landschappen voor wat het is, 

en gaan we lekker rommelen met de macrolens.

Von wil bokeh-bubbels maar krijgt het niet voor elkaar,

wat gek, dat moet met haar apparatuur toch ook lukken?

We zijn een hele poos zoet,  wisselen van camera,  en ja, 

 het lukt mij toch echt wel hoor.

Verder oefenen,  en dan is Von blij,  ze heeft bubbels!

Dit is een van de oefenplaatjes. 

De bubbels kosten me niet meer zo veel moeite, maar wat me mateloos

boeit zijn die onscherpe, beetje dubbele randen in de achtergrond,  

waardoor je beeld iets schilderachtigs krijgt.

Hier zijn ze bij toeval een beetje te zien,  maar ik ben er nog niet

achter hoe ik ze bewust in beeld kan krijgen.

Ik zei het toch al?  ik heb nog veel te leren ;-)

Dit varenblaadje met herfstkleurtjes was een projectje van Von.

Ze liet mij een prachtige scherptediepte zien,  

die ik maar niet voor elkaar kreeg.  

Het is dan echt leuk om je er in vast te bijten,  tot dat het wel lukt.

 Ik ontdek een wereld van verschil door slechts een heel klein beetje te draaien met de camera.

Overigens weet ik nu al dat Von de mooiste foto hiervan moet hebben,

want haar Nikon weet als geen ander de warme herfstkleuren vast te leggen.

Tijdens het dagje heide met Ghita had ik al heerlijk met de hei gespeeld,

en dat kan ik nu ook niet laten

Om te voorkomen dat ik weer dezelfde plaatjes schiet,

duik ik nóg lager tussen de heidestruikjes.

Hierdoor krijg ik meer bomen en lucht in beeld,

en daardoor weer die leuke bubbeltjes

Een experimentje,  het is nog niet wat het wezen moet,  

ik zou graag ergens een scherp onderwerp zien,

maar ik ben toch al blij dat ik dit bijzondere effect heb weten te bereiken.

Zo'n dagje spelen en experimenteren is gewoon zó leuk!

Als we een spin tussen de hei vinden, 

zijn we meteen allebei weer een poosje lekker zoet.

Zoeken naar de juiste scherptediepte : scherpe spin en zachte achtergrond,

't is gelukt, ja ja,  in de afgelopen jaren heb ik toch wel wat geleerd ;-)

Slotwoordje:

Ik heb genoten van dit dagje, het is gewoon écht leuk en leerzaam om zo samen een dagje van alles en nog wat uit te proberen. En een verslagje hiervan past toch helemaal bij het doel en de titel van mijn blog!

Pimpen

Ik lees wel eens dat het goed is om eerst even wat afstand tot je foto's te nemen,  laat ze rustig even liggen, dan kun je ze objectiever beoordelen... Zal best waar zijn, maar mijn objectieve blik leidt er dan alleen maar toe dat er steeds meer foto's de prullenbak in gaan :-(  Zo verging het me ook met  deze foto's, gemaakt tijdens een gezellig dagje met Gonnie, toen we na ons ochtendje 'klooien' nog tijd over hadden voor iets heel bijzonders...... Dat was op 9 augustus en  is al weer een tijd geleden,  en op de een of andere manier kwam het er maar niet van om er iets mee te doen. Dat wil zeggen, publiceren kwam er niet van. Achter de schermen bekeek ik ze wel eens, maar was niet tevreden,  heb ze dus onlangs nog eens opnieuw bewerkt, een beetje gepimpt zeg maar.  En nog kwam er maar niets van... Moest mezelf dus ook even oppimpen, en vooruit, daar zijn ze dan eindelijk ;-)

En wat was er nu zo bijzonder?

Nou, we gingen op zoek naar de zeldzame Pimpernelblauwtjes!

Ter bescherming van dit zeldzame en kwetsbare vlindertje is de weide waar ze

voorkomen streng verboden gebied,  iets wat we natuurlijk respecteren.

Maar in de directe omgeving groeit ook de Grote Pimpernel, 

en we hopen dus hier een verdwaald Pimpernelblauwtje tegen te komen.

Iets wat niet meteen gebeurt, maar ik vind de Grote Pimpernel een zeer 

fotogeniek plantje,  dus een Vuurvlindertje is me ook welkom hoor!

En de Heidelibel?  die misstaat zeker ook niet op dit mooie donkerrode bloemetje

Die mag ook nog even closer poseren.

En dan ontmoeten we een andere fotograaf, die zo aardig is om ons

te wijzen op een weide wat verderop, die wel toegankelijk is, 

en waar we zeer waarschijnlijk de Pimpernelblauwtjes zullen vinden.

We pimpen ons zelf dus op, en nemen verderop een kijkje,

en yes!  we treffen hier inderdaad de Pimpernelblauwtjes aan, op,

hoe kan het ook anders,   de Grote Pimpernel!

Dit is het enige plaatje dat ik kon maken waarop de blauwe bovenzijde van de 

vleugels enigszins te zien is

Verder lieten ze alleen de onderzijde zien, en,  als ik heel eerlijk ben,

moet ik zeggen dat ik de Heideblauwtjes en Icarusblauwtjes eigenlijk veel mooier vind

Maar ja,  daar staat tegenover dat die Grote Pimpernel 

wel weer erg aardige plaatjes oplevert,

zeker als we parende 'Pimpies' vinden! 

Nou ja,  zo'n fijn en subtiel grassprietje doet het natuurlijk ook wel aardig

Te snel is de ons beschikbare tijd voorbij en lopen we weer terug 

naar de auto,  en zoals ik begon met een vuurvlindertje,

zo eindig ik ook.

Slotwoordje:

Nou, toch alles weer lekker opgepimpt ;-)   Vooral mezelf,  na meer dan twee weken niet bloggen was dat even nodig,  alhoewel oppimpen hier niet helemaal het juiste woord is,  het is meer opkrikken,  maar pimpen past beter bij pimpernel en pimpernelblauwtje ;-)

Traditie

Het is een echte traditie geworden,  een dagje wandelen en fotograferen op de bloeiende heide met Ghita.  We begonnen deze traditie in 2010 met megaveel kilometers in de benen,  in 2011 en 2012  stond de Gooise heide er mooier dan ooit bij,  en nu dit jaar... Tja,  ik had Ghita op voorhand al gewaarschuwd:  het heidehaantje heeft het overgrote deel van de hei aangetast,  wat overblijft is dorre bruine heide,  of kale plekken, daar waar het Goois Natuurreservaat is overgegaan tot maaien,  teneinde de heideplanten vitaal te houden.
Dit jaar dus geen paarse pracht,  maar afgelopen donderdag gingen we wel op pad, want zo'n mooie traditie, die houden we er in!

Er is mist voorspeld,  maar onduidelijk is of die mist overgaat in hardnekkige bewolking,  of dat we een ochtend met prachtig licht krijgen,  ik reken maar nergens op, sterker nog,  in de wetenschap van bruine en dorre heidevelden,  stel ik me fotografisch weinig voor van deze dag, we zien wel wat het wordt......

We lopen eerst de Westerheide op, waar Ghita echt schrikt van alle dorre hei.

Voor zover ze dat kan zien dan,  want het is inderdaad behoorlijk mistig.

En ja,  ik was er al bang voor,  de zon komt er niet doorheen,  

zelfs niet één spannend straaltje zonlicht

We zien een paar reeën, maar te ver weg.

Alleen dit Graspiepertje levert even een aardig plaatje op,

verder hebben we hier op deze vroege morgen niets te zoeken.

We besluiten naar de kleinere Zuiderheide te gaan,

daar staat de hei er mooier bij, en wie weet, 

klaart het intussen een beetje op.....

Eenmaal op de Zuiderheide is het aanmerkelijk lichter geworden,

maar voor landschapsplaatjes is de lucht nog veel te saai en te bleek,

daar helpt zelfs het grijsverloopfilter niet bij.

Tijd voor macro dus! daar is het licht prima voor,

en met die mooie heidestruikjes weten zowel Ghita als ik ons

uitstekend een poos te amuseren.

Tja,  onze dagje heide mag dan traditie zijn,

onze foto's moeten toch niet elk jaar hetzelfde worden.

Dus we proberen het vandaag anders,  creatiever,  origineler....

Moeilijk hoor!

Ghita heeft haar blog van ons heidedagje inmiddels ook online staan,

en ze heeft net als ik daarin verwezen naar de series van de voorgaande jaren.

Ik heb ze zowel bij Ghita als bij mezelf uitgebreid bekeken,

en dan is het toch wel  fijn om te zien dat we vooruitgang boeken, 

en dat we dus niet ieder jaar met dezelfde plaatjes thuiskomen.

Rond het middaguur vallen de eerste stukjes blauw in de lucht.

De macrolens gaat in de tas, en bij de kleine zandverstuiving

ga ik proberen er met de 24-70 mm lens  wat van te maken.

Ghita 'betrapt' me terwijl ik verwoede pogingen doe om iets origineels op mijn geheugenkaartje te krijgen.

Tja, anders dan anders,  dus best wel origineel,

maar of het nou echt een succes is....

Maar leuk geprobeerd in elk geval ;-)

Maar wat is het interessant om met de 24-70mm lens eens soort macro-opnamen te maken,

dit geeft toch echt wel heel andere beelden,  ik krijg er schik in!

Helemaal in mijn element ga ik van alles uitproberen,

lekker totaal anders dan de 'traditionele' plaatjes van voorgaande jaren ;-)

En zo vliegt de middag ineens voorbij,  de lucht wordt steeds blauwer,

kwam het toch nog goed vandaag!

Natuurlijk moet er nog een landschapsfoto gemaakt worden van dit aardige plekje.

Maar ik weet intussen dat een mooi plekje nog niet garant staat voor een goede foto.

Prachtig licht, diepte in je beeld door zorgvuldig het juiste standpunt te zoeken,

dat zijn de belangrijke zaken voor een geslaagde landschapsfoto.

Uit dat oogpunt is deze foto het zeker niet, maar het is wel een aardige registratie

van een prachtig plekje op de Zuiderheide, en:

'Traditie'getrouw plaats ik hem in groot panorama-formaat ;-)

Wat me iedere keer verbaast, is dat er op de hei nauwelijks vlinders vliegen.

Als ik in de loop van de middag Ghita naar de trein breng,

kan ik het niet laten om nog even naar Zanderij Cruysbergen te rijden.

En daar kiek ik tot besluit nog dit Icarusblauwtje op een bloeiend takje heide.

Slotwoordje:

Ons dagje heide mag weer geslaagd genoemd worden,  een prachtige traditie,  die we volgend jaar uiteraard weer voortzetten!